کودکی هایم اتاقی ساده بود...قصه ای دور اجاقی ساده بود...شب که میشد، نقش ها جان می گرفت...روی سقف ما که طاقی ساده بود...می شدم پروانه خوابم می پرید....خواب هایم اتفاقی ساده بود...
زیاد خوب نباش...زیاد دم دست هم نباش ...زیاد که خوب باشی،دل آدم ها را می زنی...آدم ها این روزها،عجیب به خوبی و
به شیرینی،آلرژی پیدا کرده اند...زیاد که باشی، زیــــــــــادی میشوی...!