مرغ مهاجر

مردم شهر سیاه خنده هاشان همه از روی ریاست...دلشان سنگ سیاست...ما در این شهر دویدیم و دویدیم،چه سود...؟هر کجا پرسه زدیم خبر از عشق نبود...و تو ای مرغ مهاجر که از این شهر گذر خواهی کرد، نکند از هوس دانه ی گندم به زمین بنشینی...!